piątek, 8 czerwca 2012

byle nie za dobrze

Już dłuższą chwilę było miło, przyjemnie, dzieci były zdrowe, średnio grzeczne, nie biły i nie kłóciły się, no i były zdrowe. Aż zaczęliśmy się wszyscy smarkać. Młody wczoraj niekontrolowany ciągły wyciek z nosa substancji, o właściwościach której nie będę się rozwodzić. Dobre określenie to "glut". Tak więc dzisiaj smarka młoda, smarka młody, smarkam ja. Jak wszyscy to wszyscy - matka też. Bo katar to taka bardzo towarzyska substancja... A wiadomo - w kupie raźniej. Ale nie to było wczoraj wydarzeniem dnia. Młody zaczął kuleć. Bez powodu, bez przyczyny, zaczął mocno utykać. Wyglądało to tak, jakby był kaleką i miał krótszą nogę. Nie płakał, nic go nie bolało, a kuśtykał. Raz mocniej, raz mniej. Patrzyliśmy na to z pewnym zdziwieniem, bo nie mieliśmy pojęcia, skąd się to wzięło. No nic - jak nie przejdzie - jutro lekarz, takie było podejście. Wieczorem jednak nie wytrzymałam i położyłam gościa na podłodze, celem pokręcenia tymi jego biodrami. Nie spodobało mu się, gdy mu nogi wyprostowałam i położyłam razem. Poszedł do taty po ratunek, krokiem bardzo kulawym. Decyzja - jedziemy na pogotowie, tam zajmą się nim od ręki, a w piątek to sobie będę mogła naskoczyć, a nie coś załatwić. Pan doktor miły średnio, stwierdził, że drącemu się wniebogłosy dziecku nic nie dolega, a my mamy coś jakby kuku na muniu. Bo dziecko moje pod wpływem strachu i przerażenia od miejsca badania do tatusia przebiegło nader żwawym kroczkiem, nie krzywiąc się ani razu. Potem prze świetlenie, skoro nam tak zależy i sobie wymyśliliśmy, że dziecko kuleje przez pół dnia, a on widzi, że nie kuleje, to sobie go prześwietlmy. Oczywiście nic nie wykazało, dziecko zdrowe, pan doktor raczył zaznaczyć, że w prawej nodze nic nie ma, niezależnie od faktu, że kulał lewą... Więc do domu i obserwujemy. Akurat zadzwoniła moja siostra zapytać co słychać i mówię, że młody kuleje. Ooo, a mój też, od wczoraj. I zonk. Okazało się, że chłopakom, mimo, że oddaleni o parę krajów, dolega dokładnie to samo. Tylko jej syn dostał diagnozę i poznał przyczynę. Więc jesli młodemu nie przejdzie, to podejdę do naszej lekarki i zasugeruję, co to może być i poproszę o usg stawu. Hehe, nieco mnie to uspokoiło. Co za zbieżność...

3 komentarze:

  1. To chyba nasza miejscowa epidemia - Nieletnia i ja też mamy katar :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Młodemu to się wczoraj lało bez opamiętania! Dzisiaj już nieco lżej i przestał tak kuleć. Ibum na noc i kropelki do nosa, rano to samo i dziecko ładnie oddycha. Młoda jako tako - się trzyma. Obie jesteśmy jakby niezdecydowane - albo nam przejdzie, albo wręcz przeciwnie. Jeszcze nie chore, ale już nie całkiem zdrowe.

      Usuń
  2. No bo wiadomo: katar nieleczony trwa tydzien, a leczony 7 dni :))

    OdpowiedzUsuń