odwaga cywilna

To jest pojęcie, który niestety jest obce pewnej grupie ludzi. Nie wyobrażam sobie, że mogłabym coś przeskrobać, coś komuś zrobić i się nie przyznać. Ukrywać. Wyrzuty sumienia by mnie pożarły. Po prostu nie potrafię inaczej, jak iść i powiedzieć co zrobiłam. Skarżę sama na siebie, nawet w błahej sprawie i kajam się. W czym rzecz? Mojej koleżance ktoś na parkingu stuknął auto. Zostawił przy tym wyraźne ślady lakieru. Na firmowym parkingu jest tylko jedna osoba, która posiada auto w tym kolorze i która ewidentnie ma problemy z parkowaniem, czego parokrotnie byłyśmy świadkiem. Oczywiście zderzak właścicielki jest mocno obtarty, wręcz ma zdarty lakier. W miejscu, która pięknie pasuje do samochodu koleżanki. Ale pani się wypiera, a jej synek twierdzi wręcz, ze to wina mycia karcherem, lakier od tego odchodzi. To może niech pani lepiej z myjni nie korzysta, bo tak jeszcze większe ciśnienie? i za chwilę zostanie całkiem bez lakieru :P Nie wiem - nie rozumiem takich ludzi. Najpierw się w ogóle nie przyznała, a zapytana rżnie głupa, że ona nie wiedziała, nic nie poczuła.... A zderzak od tego "niepoczucia" konkretnie zdarty i lekko popękany. Chyba jestem starej daty, bo ja bym tak nie umiała - zostawiłabym kartkę z numerem telefonu, poszukałabym właściciela - cokolwiek. I na pewno się przyznała. Wolałabym nie robić z panią interesów - nie wiem, czy nie zostałabym przez nią oszukana.