Nieprzytomność

Jestem nietomna. Normalnie nie mogę się skupić, myślenie dzisiaj niemal nie istnieje. A już wypiłam porządną kawę. Chyba się pokuszę o kolejną, bo za chwilę grzmotnę głową w stół. I tak jest kolejną noc z rzędu. Wróciłam do biegania, więc z zaśnięciem problemów większych nie mam :P powiedziałabym wręcz, że z odpadaniem wieczornym. No ale 2 tygodnie przerwy swoje zrobiło i musiałam nieco skrócić dystans, bo mi nogi ciążyły, a serce wywalało z piersi. No ale powoli robię postępy - przemierzam dystans 3,5 km, z tego tylko 500 m marszem (trzeba to serducho jakoś uspokoić). Wczoraj może bym i te 500 przebiegła, ale łydka wysyłała mi sygnały, że jest bliska lekkiego skurczu i mam jej dać chwilę luzu. Potem było okej i nawet już byłam zdecydowana dystans sobie przedłużyć, jednak dostałam małe ostrzeżenie. O dzikach z młodymi. Nieco mnie wcięło, jak mi dwóch lekko przejętych młodzieńców przekazało niusa w postaci dzików widzianych kawałek dalej ostrzegając, żebym "tam" lepiej nie biegła. Hmm, dodam, że ja w mieście mieszkam. Sarny, jelenie, lisy, bażanty, zające - to u mnie normalka. Łasice, jeże też. Ale dzików jeszcze nie dawali. No więc postanowiłam nie przedłużać mojej trasy i wróciłam grzecznie do domku, cały czas sprawdzając, czy mam w pobliżu siebie coś, na co można łatwo wskoczyć i niełatwo spaść. Nie napotkałam jednak żadnych zwierząt, poza innym biegającym, więc luz. Dzisiaj pójdę biegać, jak będzie jeszcze jasno - na wszelki wypadek ;) To się nazywa mieszkać w mieście...