na próbę

Dostała mi się niejako w spadku świnka morska. Wpadła do nas na okres wakacyjny, z prośbą o opiekę i żeby nie padła :P No więc opiekuję się tym stworzeniem, jak tylko potrafię. Chyba nie jest źle, bo 2 tygodnie minęło i zwierzę a) żyje, b) nie zwiewa na mój widok, c) coraz śmielej biega po kuchni, a nawet poza nią, d) reaguje pozytywnie na mój widok! Żartuję, że jej nie oddam, bo fajna jest. Jednak jej fajność nie zmienia jednego podstawowego faktu - zwierzę to obowiązek. Codziennie rano muszę jej wymienić część trocin, tą wucetową część, karmić, myć pojemniczek na wodę, jak wracam z pracy biegam po łące i zrywam koniczynę, mleczyki i takie tam trawki. Biega toto po kuchni, więc butelki z wodą i pojemnik musiały powędrować wyżej, bo toto je podgryzało (bałam się, że się zatruje). No i lekki zapach - nie jest bardzo uciążliwy, po prostu jest. Zapach trocin, czy jak to co jej tam kupiłam się nazywa. Na szczęście nie śmierdzi :) Powinnam ją oddać na koniec tygodnia. I nie wiem.... To jest świnka mojej córki, która z uwagi na protest tatusia, mieszka u babci (świnka, nie córka:). Pytanie, czy babcia się zgodzi ją zostawić, bo w końcu też się już przywiązała. Zobaczymy. Jednak na pewno muszę się dobrze zastanowić, czy chcę się podjąć obowiązku. Bo mąż nie tknie na pewno - on jest raczej przeciwny.

A na horyzoncie coś się kroi. I słychać delikatne mruczenie. Na razie jeszcze dalekie, jednak powoli, powoli coraz wyraźniejsze. Ciekawe, czy tam razem burzy się uda?