z wizytą u Takiej Jednej...

Jak mówiłam, niedawno miałam rajd po kraju. Zebranie, szkolenie, no i nadarzyła się okazja odwiedzić Taką Jedną. Blisko nie było tak całkiem, jak początkowo sądziłam, ale z geografii to zawsze byłam przeciętna. Gdzie leży miasto rodzinne Takiej? A jakoś na lewo od stolycy... Prawie, jak się okazało po spojrzeniu bliższym na mapę - już nie będę się chwalić, że przez Łódź tam jechać myślałam... bo sądziłam, że to po drodze i rzut beretem... ale ta na prawdę - ja kompletnie nie znam "tamtych" okolic! Moje rejony to wschód, południe (tak trochę za Krakowem) i droga do Warszawy :) Okolice zachodnie to dla mnie tereny niezbadane i dziewicze!
No więc, przechodząc do meritum... Przejechałam się kawałek. Pominę już szczegóły takie, jak wydarzenia na szkoleniu i w trakcie (wiedzcie tylko, że nie polecam jedzenia papryczek pepperoni, chili, czy jakie to inne diabelstwo było!).
W piątek około 15.30 uwolniłam się od przełożonych i poleciałam na dworzec. Pech chciał, że w piątek rano wstałam z wilgotnym nosem i dzień rozpoczęłam od wizyty w aptece, a zamiast kawy popijałam specyfik na przeziębienie (hulanki mi zaszkodziły chyba.. w pewnym wieku należy na siebie uważać, a na mnie się zemścił powrót nocą bez czapki na właściwym miejscu). Wsiadłam do pociągu, nieco bylejakiego (zaniedbany ciut był) i komu w drogę, temu trampki - jadę, słowo się rzekło, bilet kupiony... W poniedziałek miałam jeszcze dylemat, czy jechać, bo humor mi lekko skwaśniał ostatnio, ale Taka Jedna mówi - przyjedź, dobrze ci zrobi! To przyjechałam. Odebrała mnie z dworca - poznałam ją od razu! Dobrze, że kozaków nie miałam, tylko płaskie buty, bo czułabym się niezręcznie ;P że niby pańcia nosa zadziera i na ludzi z góry spogląda, wiecie, takie tam. Nic to - pojechałyśmy do niej, dałam się wywieźć do lasu, nikt mnie jednak nie napadał ;) Upiekłyśmy kolację, poznałam 2 dzieci (hłe hłe, ale by się Młoda oburzyła na to określenie) i przystąpiłam do zarządzania (całkiem w tym dobra jestem). Kolacja - nieskromnie mówiąc - mniamuśna!!! Gesler byłaby ze mnie dumna :D Taka Jedna chyba była, bo wcinała, a na drugi dzień (i w nocy również) nikt nie wykazywał problemów gastrycznych. Pogadałyśmy ile się dało, aż moje mruganie zaczęło być niepokojąco powolne.... Na dzień drugi - kierunek Toruń i jego starówka. Och, jak mi się tam podobało! Zeszłyśmy chyba całą starówkę i udałyśmy się na dworzec. Tam niestety w jednym momencie niemal podjechały nasze autobusy i trza było lecieć i czasu starczyło na krótkie "Pa! i DZIĘKI!!!" i... znowu w drogę. Tym razem nieco dłuższą. A co się działo w drodze.... to już temat na kolejnego posta.

W każdym razie - wizyta u Takiej Jednej miała właściwości terapeutyczne i uzdrawiające (psikanie niemal minęło!) i była czymś, czego od dawna nie doświadczyłam - kompletnie się wyluzowałam i zapomniałam o problemach. Cały rajd, zwany przeze mnie Tour de Pologne, był niesamowicie udany! Cieszę się, że nie zrezygnowałam. Było świetnie! Dzięki Nat!,

P.S. Powiedz Młodej, że nie jest ze mną tak źle, bo w młodości słuchałam namiętnie Nirvany :P