wiosennie

Nieśmiało puka do drzwi, cichutko zagląda w okna, nie chce przypadkiem kogoś obudzić, albo przestraszyć. Jak za szybko się obejrzysz sprawdzić, kto to - ucieka i chowa się za rogiem. Niczym nieoswojone zwierzątko, płochliwe, boi się ludzi. Jeden krok w przód, jeden w tył. To podejdzie, to się cofa. Taka ta wiosna w tym roku nieśmiała.
Dzisiaj przywitała nas słońcem i mrozem (co by nie było za dobrze i za dużo na raz). Chodniki czarne, suche, śnieg już zalega tylko gdzieniegdzie i wygląda jak zapadnięty w sobie. Nic, tylko czekać, aż się wiosna rozhula i wpadnie z impetem. Wczoraj widziałam jakieś nieśmiało rysujące się na gałązce bazie - bardzo delikatnie i nieśmiało, ale jednak! Ptaszki ćwierkają, bazie pękają.... Tylko czekać, aż się temperatura podniesie :)
Wiosna, drodzy państwo, wiosna idzie!