bajka o mlecznym cycu

Był długi weekend, była możliwość odwiedzenia grobów (przynajmniej części z nich), spotkania z rodziną, oderwania się od codzienności pracy. Zaliczyliśmy wizytę u rodziny męża, u mojej ciotki, odwiedziliśmy babcię w domu opieki, zaliczyliśmy chrzciny u mojej szwagierki, było chwilami intensywnie. Mężowi się lekko ukruszył promocyjny ząb nr 9. Tak, dziewięć - nie przejęzyczyłam się. Wyrosła mu niedawno dziewiątka. Pół roku temu ją przypadkiem "odkrył" na zdjęciu, a potem się wyrżnęła. Niestety się ukruszyła i mąż w trybie pilnym wczoraj ją usuwał. Dzisiaj chodzi biedny i zajada jogurty, bo go szczęka boli, a rana świeża. I jak nigdy zażywa coś przeciwbólowego.
Ale dzisiaj nie o tym chciałam.
W powyższym wywodzie wspomniałam, że byliśmy na chrzcinach. Szwagierka urodziła we wrześniu drugie dziecko. U nich wszystko odbywa się zgodnie z naturą, dla nich dzieci to błogosławieństwo i na prawo i lewo o tym mówią i pokazują całą swoją postawą, że dla dziecka WSZYSTKO i ono (one) są jedyne i najważniejsze. W sumie prawda. Nie sposób się nie zgodzić. Piję jednak do sposobu, w jaki się to odbywa. Szwagierka moja, osoba wielce sympatyczna, którą zresztą lubię bardzo, wdała się w mamusię, moją teściową :) a o teściowej to ja już mam różne zdanie. Zależy od intensywności jej szaleństw i uświadamiania mnie, jak nieprawidłowo a) żyję b) zachowuję się c) odżywiam się i rodzinę d) ogólnie nie tak wszystko po kolei (* niepotrzebne w danej chwili skreślić). Generalnie, wszystko, co robi i mówi moja teściowa jest słuszne i właściwe, a moje jest nieprawidłowe :). I tak naokoło powoli dochodzę do sedna tematu. Na chrzcinach, rodzice dziecka, chcąc nam umilić czas spędzony przy stołach i urozmaicić prowadzone rozmowy, ustawili ekran, na którym z komputera puścili zdjęcia. Dziecka. Od początku jego istnienia na tym, czyli zewnętrznym świecie. Tak więc usiedliśmy do tortu, całkiem smacznego zresztą, nałożyliśmy kęsy na widelczyki, unieśliśmy je do ust, a oczom naszym ukazał się taki oto widok: moja szwagierka na szpitalnym łóżku, z brzuchem odsłoniętym, z wywalonym wielkim mlecznym cycem i dzieckiem przypiętym do owego cyca. Hmmm... w czym rzecz? Ano w tym, że mnie nieco wcięło. W życiu nie chciałabym, aby takie zdjęcia, jeśli by w ogóle ktoś ośmielił mi się je zrobić, były prezentowane na forum publicznym. Dlaczego mój ojciec, teść, dziadek, czy inny wujek, ma oglądać moje mleczne cyce? A to nie było jedno zdjęcie. Cyce świeciły i błyszczały na ekranie jeszcze wiele razy! W domu, w szpitalu, wszędzie.Cyc tu, cyc tam, wszędzie cyca mam! I tu wychodzą różnice między nami. Wychodzi, jak bardzo odstaję i nie pasuję do tej rodziny. Moja teściowa na siłę wręcz właziła mi do pokoju jak karmiłam, chwaląc i wielbiąc te chwile. Nie szanowała i nie dopuszczała, że ja mam inne poglądy. Dla niej było naturalnym, oczywistym i zupełnie na miejscu puszczanie zdjęć i krótkich filmików roznegliżowanej córki na chrzcinach. Sama natura i piękno chwili w czystej postaci. Mnie się nie podobało. Po prostu. Dla mnie było niesmaczne. Tutaj, jest moje miejsce i mogę sobie swoją własną opinię przedstawić. Ja tego piękna nie doceniam i chyba nie umiem znaleźć. Nigdy bowiem do faktu karmienia piersią nie dodawałam jakiejś ideologii, traktowałam je jako czynność "normalną", ale osobistą - sorki, nie sikam przy ludziach, nie podciągam majtek na forum, nie karmię dziecka przy "wszystkich". Ale - jak wspomniałam - to moje poglądy, nieobiektywne :)