tak mi dobrze, tak mi rób...

Mrrrrrr, siedzę sobie przy stole, popijając herbatkę z cytryną, właśnie zjadłam zielone śniadanie. I nikt mi w tym nie przeszkadzał, nikt mi nie przerywał, nikt mi nie sikał w trakcie i nie wołał "mamo kupa". Cisza i spokój :) Mąż musiał wyjechać na 4 dni. Z uwagi na chorowanie, babcia zaproponowała, że weźmie dzieci do siebie, żebym sobie odpoczęła. Hmm, już mi co prawda znacznie lepiej, ale grzechem byłoby nie skorzystać z okazji :P No i nie będę przecież taka, żeby babci przyjemność odbierać :P Inna sprawa, że maluchy się u babci wyszaleją, pójdą na spacer, a ze mną siedziałyby w domu. Więc im ta zamiana miejsc akurat wyjdzie na zdrowie, bo ja jeszcze nie wychodzę. Kusi mnie nieco przedłużenie zwolnienia na 2 dni, bo jeszcze nie wszystko okej, ale chyba czas już wracać... Tylko przypilnować się nieco bardziej muszę. No i biegania na razie nie będzie. Ale! Teraz skupmy się na ciszy... Jest całkiem przyjemna :) bez mama-pić, mamo-ee--ee, mama-da, mama-aaaa, i wszystkie inne możliwe zawołania, występujące zwykle przy dwójce dzieci - równocześnie. Na ile siebie znam, to pewnie nie skończy się na słodkim lenistwie. Zaraz sobie znajdę jakieś zajęcie, o to nie ma obawy. Jednak póki co..... może jeszcze kawka z mlekiem?